30 ημέρες με το Opel Astra GTC
Τριάντα μέρες βρεθήκαμε πίσω από το τιμόνι ενός Opel Astra GTC στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και της Πελοποννήσου, ελέω 30ού ΕΚΟ Ράλλυ!
«Για 30 μέρες το Astra GTC είναι δικό σου, κάνε ό,τι θα έκανες με το προσωπικό σου αυτοκίνητο». Η ιδέα ακούγεται ωραία. Βέβαια, αυτό που απομένει να δει κανείς είναι κατά πόσο μια τέτοια συμβίωση θα είναι ευχάριστη, όταν στο γκαράζ θα έχεις κλειδωμένο ένα 106 Rallye. Κριτήριο πρώτο, και ίσως σημαντικότερο, η αισθητική. Όσα άλογα κι αν έχει ένα αυτοκίνητο, όσο εκπληκτικό κι αν είναι το τιμόνι σε συνδυασμό με την ανάρτηση, αν δε σε προκαλεί σχεδιαστικά, δεν υπάρχει περίπτωση να σε κερδίσει. Το Astra, χωρίς να εντυπωσιάζει, είναι νεανικό και σίγουρα διαφορετικό, όσον αφορά το πίσω μέρος. Βλέπετε, μπροστά τίποτα δεν το κάνει να ξεχωρίζει από την υπόλοιπη σειρά των Astra. Βέβαια, το διαφορετικό μέρος έχει και τα αρνητικά του στοιχεία, αφού η ορατότητα προς τα πίσω είναι δύσκολη, σε ενοχλητικό, μάλιστα, βαθμό. Ίσως γι’ αυτό να ευθύνεται και η σχετικά χαμηλή θέση οδήγησης, η οποία, όμως, διαθέτει πολλές ρυθμίσεις και δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς την ιδανική - αν κατάφερε να τη βρει οδηγός ύψους 1,97 μ. με άνεση, τότε εύκολα θα βρείτε τη δική σας. Στο εσωτερικό τα πάντα είναι σωστά διατεταγμένα και δε χάνεις χρόνο ψάχνοντας άσκοπα κουμπιά.
Mε αφορμή το ΕΚΟ Ράλλυ, βρεθήκαμε με το Astra στις ασφάλτινες ειδικές διαδρομές του αγώνα, για την καταγραφή των προσβάσεων των θεατών. Με τον «μετρ» Αντώνη Χατζημιχάλη δίπλα, οργώσαμε τρεις μέρες τα βουνά, πατήσαμε και λίγο χώμα και το Astra δε δυσανασχέτησε σε καμία περίπτωση! Όμως, ο κινητήρας των 1.800 κ.εκ. δεν κλέβει τις εντυπώσεις. Bέβαια, είναι ελαστικός (125 ίπποι είναι αυτοί) και σίγουρα δε θα σε προδώσει στο προσπέρασμα, αρκεί οι στροφές του να βρίσκονται κοντά στο όριο περιστροφής. H απόκρισή του, μάλιστα, βελτιώνεται κάπως με το πάτημα του διακόπτη «Sport» στην κεντρική κονσόλα, ενώ, παράλληλα, μεταβάλλεται η υποβοήθηση του τιμονιού και η απόσβεση της ανάρτησης. Σε δρόμους φιδωτούς, το GTC είναι ουδέτερο και στο όριο υποστροφικό, αλλά εύκολα ελεγχόμενο. Το συναίσθημα σιγουριάς στο δρόμο σού επιτρέπει να κινείσαι σε ρυθμούς ταχύτερους από ό,τι με πολύ ισχυρότερες κατασκευές. Πάντως, η ανάρτηση δε θα χαρακτηριζόταν και ως η πλέον άνετη, αφού η μέση μας έχει περάσει και καλύτερα.
Πώς θα χαρακτήριζε κανείς τη συμβίωση με το Astra GTC; Σίγουρα, ευχάριστη, αφού μπορείς να κινηθείς γρήγορα και με ασφάλεια, χωρίς να ρισκάρεις. Λειτουργικό και σχετικά άνετο, σε κερδίζει με την ποιότητα κατασκευής, που δε χρειάζεται να ζήσεις μαζί του πολύ καιρό για να καταλάβεις ότι είναι κορυφαία. Τώρα, το αν θα κλειδώναμε το Rallye για ακόμα 30 μέρες στο γκαράζ είναι μια άλλη υπόθεση…_ Π. Τ.